بارسلونا – اتلتیکو مادرید پیکاری از جنس شهامت
بارسلونا برای صعود به مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان تیمی "شجاع" را پیش رو دارد که برای عبور از آن نیازی به تدابیر خاص هجومی برای عبور از دیوار اتوبوسی نیست.
رقابت های مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا سه شنبه شب آغاز خواهد شد و پرافتخارترین تیم هزاره سوم میلادی در این رقابت ها باید اتلتیکومادریدی را از پیش رو بردارد که نشانی از تیم ضعیف سال های گذشته ندارد. اتلتیکو مادریدی که امسال در میان شگفتی بالاتر از بارسلونا و رئال مادرید صدرنشین لالیگاست خصوصیات زیادی دارد، اما شاید بارزترین ویژگی این تیم نترس بودن باشد که البته با حضور کسی مانند سیموئنه این خصوصیت به خوبی قابل تفسیر است چرا که سرمربی آرژانتینی این تیم در زمان بازیگری خود نیز بیش از هر چیز به شهامت و جسور بودن معروف بود.
دیدار دو تیم نکات جالب توجهی دارد که در ادامه اشاره ای به آن خواهیم داشت.
نگاهی به اتلتیکو مادرید در لالیگا
شاگردان سیموئنه تیمی مستحکم در هر سه خط دفاعی، میانی و هجومی را تشکیل داده اند اما چیزی که این فصل بیشترین کمک را به آنها کرده، گمنامی این تیم بوده است. کمتر تیمی است که مقابل بارسلونا و رئال مادرید با اندیشه پیروزی وارد میدان شود و به تاکتیک های هجومی دلخوش کند، چرا که دو قطب سرشناس فوتبال اسپانیا خصوصا بارسلونا کاملا شناخته شده اند و تمام مربیان و تیم ها به قدرت حفظ توپ استثنایی بالای کمربند میانی آبی و اناری ها اطمینان دارند و بیهوده خودشان را درگیر مسلط شدن بر بازی نمی کنند چرا که می دانند این کار عملا سودی ندارد، اما اتلتیکو مادرید این خصوصیت را ندارد و یا حداقل حریفان فکر می کنند که ندارد. تیم هایی که مقابل تیم دوم شهر مادرید به میدان می روند با اندیشه گرفتن یک امتیاز وارد زمین نمی شوند، می دوند جنگندگی دارند، بعضا صاحب توپ و میدان می شوند و موقعیت ایجاد می کنند اما اتلتیکوی امسال آن قدر زهردار و خطرناک هست که بتواند در اندک حملاتی که دارد توسط بازیکنانی مانند توران، کاستا، ویا، کوکه و ... صاحب موقعیت شود و حریفان را قربانی کند.
حاصل این سبک بازی کردن اتلتیکو شاید پیروزی های پرگل مانند بارسلونا و رئال مادرید نباشد، اما سه امتیازهایی است که که به حساب این تیم واریز می شود تا بالاتر از بارسلونا و رئال مادرید در صدر قرار گیرد. شاید از این پس سایر تیم ها با شناختی که از اتلتیکو به دست آورده اند مقابل این تیم دست به بازی تدافعی بزنند. در این وضعیت مسلما اتلتیکو به مشکل برخواهد خورد، چرا که عبور از سد لایه های دفاعی فشرده و اجتماع ده نفری مدافعان در یک سوم میانی گاهی از تیم منسجم بارسلونا نیز برنیامده است، چه برسد به تیمی که در میانه میدان یک سوم کارایی هافبک های بارسلونا را ندارد.
شهامت اتلتیکو شمشیر دولبه
بازیکنان اتلتیکو به لطف نتایج خوبی که گرفته اند، به لطف کیفیتی که ارائه داده اند یا با آنچه سیمئونه در ذهن مردانش القا کرده کاملا بدون ترس بازی می کنند (حتی مقابل قدرتمندترین تیمها). این ویژگی هر چند در معدود بازی هایی به ضرر این تیم شده (مانند باخت سنگین برابر اوساسونا) اما توانسته در دیدارهای بزرگ برگ برنده این تیم باشد. در سال های اخیر تیمی را سراغ نداریم که توانسته باشد برابر بارسلونا با بازی هجومی نتیجه بگیرد (غیر از بایرن مونیخ). چه در رقابت های لالیگا و چه در رقابت های اروپایی آبی و اناری ها معدود شکست هایشان را برابر تیم هایی واگذار کرده اند که به جای اندیشیدن به پی ساختمان بازی خویش در فکر تخریب سنگ بنای بازی بارسا بوده اند، اما اتلتیکومادرید در دیدار رفت رقابتهای لالیگا در حالی برابر بارسلونا به تساوی بدون گل دست یافت که فرصت های گلزنی زیادی را هم از دست داد، هر چند دروازه اش نیز چندین بار تا آستانه فروریختن پیش رفت. این همان ویژگی نترس بودن راه راه پوشان است که در برابر رئال مادرید نیز به کمک این تیم آمد تا در مجموع دو دیدار رفت و برگشت بتواند 4 امتیاز از رقیب همشهری بگیرد.
البته این نترس بودن همیشه برای آنها مفید نبوده و گاه این تیم را به ورطه نابودی نیز کشانده است. اندک احتیاطی که این تیم برابر رئال مادرید داشت ( به واسطه باخت های سریالی سال های قبل) البته پس از این 4 امتیاز فروریخت و شاگردان سیمئونه با نمایشی غرورآمیز و در شرایطی که بیش از اندازه به پیروزی خود مطمئن بودند در جام حذفی در هر دو بازی رفت و برگشت برابر رئال گلباران شدند و از دور رقابت ها کنار رفتند.
در قاموس اتلتیکو مادرید دفاع سنگین معمولا جایی ندارد و شاید از این حیث بتوان آنها را نزدیکترین تیم به بارسلونا دانست. البته این تیم چند باری نیز بهای این سبک بازی کردن خود را نیز پرداخته و پیروزی هایش را از دست داده است ( دیدار برگشت لالیگا برابر رئال مادرید) اما به هر حال حاصل این سبک بازی تا اینجای فصل حضور در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان و صدرنشینی لالیگا بوده است. شهامت و جسارت بالای این تیم که حاصل آن عموما دفاع تُنُک و کم تعداد بوده شاید در دیدار برابر بارسلونا بلای جان این تیم شود. برای دانستن این که کدام لبه شمشیر اتلتیکو عمل خواهد کرد باید حداقل تا پایان بازی رفت صبر کرد.
انگیزه اشرافیت طلبی
با در نظر گرفتن تمام عوامل موفقیت از یک محرک دیگر نباید غافل شد و آن چیزی نیست جز انگیزه که در ساق های بازیکنان این تیم موج می زند. مدتهاست که فوتبال اسپانیا را در اروپا با بارسلونا و رئال مادرید می شناسند و این وضعیت شاید برای تیم هایی مانند والنسیا، سویا و ... قابل تحمل باشد اما سبک بازی اتلتیکو نشان می دهد که به آنها برخورده است. به آنها برخورده که چندین سال پیاپی زیر سایه رئال مادریدی باشند که خودش در اسپانیا برابر بارسلونا غیر از قهرمانی های یک در چهار میان حرفی برای گفتن ندارد.
تیم های پورتو، زنیت و آستراوین نخستین تیم هایی بودند که قربانی این انگیزه بالا شدند. تیم هایی که شاید ابتدا خوشحال بودند که سرگروهشان تیمی مانند بایرن مونیخ، بارسلونا، رئال یا چلسی نیست، در برابر تیم دوم شهر مادرید زانو زدند تا این تیم از شش بازی خود با 5 پیروزی و یک تساوی، به عنوان بهترین سرگروه (در کنار رئال مادرید) به مرحله یک هشتم نهایی قدم بگذارد.
قربانی بعدی میلان بود که به خیال خام خود گمان می کرد می تواند با اندوخته هفت قهرمانی در اروپا و تجربه کهن در این رقابت ها حریف انگیزه مادریدی ها شود، کار در همان سن سیرو برای شاگردان سیدورف تازه وارد سخت شد تا کسی که بارها به عنوان بازیکن با تیم های مختلف قهرمان اروپا شده بود دست خالی بازگردد.
اتلتیکومادرید می داند کمتر پیش می آید که این چنین فرصت و قدرتی برای تاختن داشته باشند، امثال بایرن مونیخ و منچستر و بارسلونا هرچند هر فصل با تمام وجود به میدان می آیند اما در پس زمینه تراوشات ذهنی شان این تفکر هست که امسال نشد سال دیگر هست، اما سیمئونه می داند این فصل بهترین فرصت برای اوج گرفتن است و شاید سال بعد و سالهای بعدتر دو قطب فوتبال اسپانیا در لالیگا هم اجازه هنرنمایی به او ندهند چه برسد به اروپا. اتلتیکو البته به سد سختی برخورد کرده است. بارسلونا در رقابت های اروپایی حداقل در ده سال اخیر بسیار قدرتمند ظاهر شده و با فاکتور گرفتن از فصل پیش، می توان گفت از سال 2006 به بعد شایسته ترین تیم برای رسیدن به عنوان قهرمانی قلمداد می شده است. اتلتیکومادرید نه ذهنیت و نه توان این را دارد که به یکباره مقابل بارسلونا دست از شیوه بازی خود بردارد و شاید به همین دلیل کار این تیم برای گذر از بارسلونا آن هم در مجموع دو بازی سخت باشد. چراکه بارسلونا مقابل تیم های هجومی کمتر دچار مشکل شده است. گزاره ای که البته با توجه به شکننده بودن دفاع در دو فصل اخیر کمی بتوان در آن تردید کرد.
انتقال خشونت از چمن به نیمکت
در کنار تمام خصوصیت های مثبتی که برای تیم اتلتیکو مادرید ذکر شد خشونت ذاتی در سبک بازی تیم و تمایل به حاشیه طلبی یک ویژگی منفی است که در این تیم به چشم می خورد و البته باز هم می توان گفت حاصل تفکر فردی مانند سیمئونه است که خود در زمان بازیگری اش استاد حاشیه سازی بوده است. به هر حال بازیکنان این تیم، این پتانسیل را دارند در شرایطی که نتیجه ای غیر از آنچه دلخواهشان است، رقم خورده سر هر سوت به شدت به داور اعتراض کنند و جو بازی را متشنج کنند. کمتر داوری است که در چنین وضعیتی تحت تاثیر قرار نگیرد. اگر این اتفاق رخ ندهد و داور بدون توجه به تنش ها از کارت هایش به درستی استفاده کند می توان انتظار داشت که نیمی از بازیکنان اتلتیکو در دیدار رفت با کارت زرد جریمه شوند.
گمنام در اروپا
بر خلاف بارسلونا که می تواند با عبور از هموطن خود به هفتمین نیمه نهایی پیاپی برسد، اتلتیکو در اروپا وضعیت مناسبی نداشته و آخرین حضور آنها در جمع هشت تیم برتر به سال 1997 بر می گردد. زمانی که همین سیمئونه در تیم حضور داشت اما نتوانست مانع شکست 4-3 برابر آژاکس شود. آخرین حضور آنها در نیمه نهایی نیز به 40 سال پیش باز می گردد.
بارسای بیدار شده بعد از ال کلاسیکو
شاگرد درسخوان کلاس فوتبال اروپا که همگان را به گرفتن نمره بیست عادت داده باید انتظارش را هم داشته باشد که پس از هجده گرفتن مورد انتقاد قرار بگیرد. بارسلونا تیمی نبوده که بخواهد با تک ماده زدن و تقلب نمره بگیرد و دیگران را کنار بزند تا سرمربی و بازیکنش پس از قهرمان شدن کل ورزشگاه را بدوند و عقده گشایی کنند. بارسلونا در سال های اخیر به جایگاهی رسیده که حضورش در مرحله نیمه نهایی یک چیز عادی به شمار می رود و توجه کسی جلب نمی شود. با این شرایط مسلما فشار روی تاتا بیشتر از سیمئونه خواهد بود.
پیکار دو تیم شاید اگر قبل از الکلاسیکو برگزار می شد، کارشناسان بنگاه شرط بندی را وا می داشت که دلارهایشان را روی تیم مادریدی سرمایه گذاری کنند اما نمایش فوق العاده در ال کلاسیکو و کنار زدن رئال مادرید که با بازگشت مسی به روزهای خوبش همراه شده، شرایط متفاوتی را رقم زده و بارسلونا در شرایطی به میدان می رود که باز هم چون گذشته می توان از فوق ستاره این تیم انتظار داشت که هر نتیجه ای را در زمین رقم بزند. امیدواری به همین مساله است که نگرانی هواداران بارسلونا نسبت به خط دفاعی شکننده را کاهش داده است. در غیر این صورت مصدومیت والدس و حضور پینتویی که در این فصل هنوز خوب گرم نشده است، به همراه اشتباه های زنجیره وار بازیکنانی مانند ماسکرانو و پیکه می تواند در برابر فرصت طلبانی مانند کاستا خطرناک باشد. مسی برای رسیدن به عنوان بهترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان اروپا فقط 4 گل فاصله دارد تا رائول را پشت سر بگذارد و دیدار رفت در نیوکمپ نمی تواند فرصت بدی برای نزدیک شدن به این مساله باشد!
دیدار برگشت در کالدرون مزیت یا...؟
بارسلونا در سال های اخیر مانند همین فصل همیشه در گروه خود صدرنشین بوده و در مرحله یک هشتم نهایی دیدار برگشت را در ورزشگاه نیوکمپ به میدان رفته است. اما قرعه در این مرحله از رقابت ها بارسا را در دور رفت میزبان کرده است. هر چند به نظر قاطبه کارشناسان میزبانی در دیدار برگشت ارزش بسیاری دارد، اما به نظر می رسد با توجه به مدل بازی های بارسلونا و همچنان مدلی که حریفان برابر تیم کاتالانی صف ارایی می کنند این مساله در مورد بارسا صحیح نباشد. انجام بازی برگشت در خانه از دو جهت برای بارسلونا چندان مناسب نیست. نخست در شرایطی که تیم حریف در بازی دوم نیازی به گل زدن نداشته باشد که در این صورت شاهد سیستم 10-0-0 در تیم حریف خواهیم بود! حتی بارها پیش آمده که تیمی در نیوکمپ نیاز به گل زدن داشته و باز دفاع کرده تا در ضدحمله به آنچه می خواهد برسد. مساله دوم جنبه روانی بازیکنان است. در بازی رفت بازیکنان با اندیشه اینکه در دیدار برگشت در ورزشگاه خانگی به میدان می روند بازی متفاوتی را به نمایش می گذارند و به آب و آتش نمی زنند.
انجام بازی رفت در ورزشگاه نیوکمپ این ویژگی را دارد که بارسا می داند در بازی برگشت کار سختی دارد و با تمام توان به فکر نتیجه گیری است. اتلتیکو مادرید نیز چون هنوز بازی برگشت در راه است و نمی داند به چه نتیجه ای نیاز دارد احتمالا دفاع صرف نخواهد کرد. مسلما بارسلونا این قدرت را دارد که در زمین هر تیمی صاحب توپ و میدان شود و فرصت گلزنی ایجاد کند پس چه بهتر که انگیزه و عطش بالا در شرایطی در ساق های بازیکنان جلوه کند که هر گل ارزش بیشتری دارد.
بارسونا - اتلتیکو در آینه تاریخ
آخرین باری که تیم پایتخت نشین موفق به شکست بارسلونا در نیوکمپ شد، سال 2006 بود که این تیم با گلهای تورس 3 بر یک به برتری رسید. دو تیم هیچگاه در رقابت های اروپایی با هم روبرو نشده اند و این نخستین تقابل آنها به شمار می رود. در فصل جاری بارسلونا و اتلتیکو مادرید سه بار به مصاف هم رفته اند که سه تساوی رقم خورده است. دو تساوی اول به لطف گل زده در خانه حریف قهرمانی بارسلونا در سوپرجام را رقم زد و تساوی سوم نیز در دیدار رفت لالیگا در ویسنته کالدرون شکل گرفت.
دیدار رفت تیم های بارسلونا و اتلتیکو مادرید ساعت 23:15 سه شنبه در ورزشگاه نیوکمپ برگزار می شود. این رقابت به طور زنده از آنتن شبکه ورزش پخش خواهد شد.
FCBarcelona.ir
دوستان عزیز آدرس سایت تغییر کردhttp://vivafcbarca.rozblog.com
